۱- کفی کفش طبی باید از استحکام کافی برخوردار باشد
بتواند شوک وارده به کف پا را جذب کند. به طور کلی; نیرویی که درحال راه رفتن از زمین و کف پا به بدن منتقل میشود; معمولا حدود دو برابر وزن بدن است. این نیرو در حالت دویدن حتی تا ۱۰ برابر وزن بدن هم به اندامها منتقل خواهد شد. بنابراین کفی کفش میتواند نقش مهمی در انتقال و پخش نیرو از زمین به کف پا و درنهایت به بدن داشته باشد.
۲- کفی کفش طبی
باید کاملا متناسب با ویژگیهای کف و قوس کف پا باشد. ضمن اینکه باید سبک، ضخیم و جاذب ضربه (دارای خاصیت الاستیکی) بهخصوص در ناحیه پاشنه هم باشد. رویه کفش طبی مناسب باید انعطافپذیر و از جنس چرم باشد تا بتواند سرما و گرما را به خوبی به پا منتقل کند و پا نفس بکشد و عرق نکند
۳- پوشیدن کفشهایی با پاشنه
یا کفیای از جنس چوب یا MDF; به هیچوجه توصیه نمیشود؛ حتی اگر چنین کفشهایی با ادعای طبی بودن به فروش برسند.
جنس چوب و MDF (ام دی اف) میتواند به سرعت پاشنه پا را آزار دهد و باعث ایجاد درد در این ناحیه شود. در حالی که پوشیدن کفشهایی با پاشنه و کفیهایی با خاصیت الاستیکی; به هیچوجه پاشنه و کف پا را آزار نمیدهد.
۴- کفش طبی مناسب باید کاملا اندازه پا باشد
نه تنگتر و نه گشادتر اگرکفش شما بیش از حد تنگ باشد یا پاهایتان را فشار دهد; خونرسانی در ناحیه پا مختل خواهد شد. ایجاد نقاط فشاری و زخم ناشی از آن هم میتواند از دیگرعوارض پوشیدن کفشهای طبی یا غیرطبی تنگ باشد. گشاد بودن کفش طبی و بازی کردن پا درون آن هم باعث ساییدگی و ایجاد اختلال در انتقال نیرو میشود. پس حواستان باشد فروشنده کفش بزرگتر یا کوچکتری را به شما تحمیل نکند و قول بهبود سایز با قالب زدن یا کفی گذاشتن را به شما ندهد.
۵- قسمت جلویی کفش
کفش طبی مناسب باید فضای مناسب برای انگشتان پا را داشته باشد; یعنی انگشتان پای شما باید در فضایی قرار بگیرند که نه آنقدر تنگ باشد که روی هم بیفتند و فشرده شوند و نه آنقدر فضای قرار گرفتنشان در پنجه کفش گشاد و باز باشد که محافظت خوبی از آنها در برابر ضربههای احتمالی انجام نشود. ضمن اینکه باید حدود یک سانتیمتر بین نوک انگشت شست و نوک کفش طبی فضای خالی وجود داشته باشد تا فشاری به انگشتها هنگام راه رفتن وارد نشود.